Kapat Gözlerini

Günün birinde yolu bir dergâha düşen kendi halindeki adam, dergâhta,
bir Mevlevî ile bir Bektaşî'nin oturmuş sohbet ettiklerini görünce
dayanamaz ve yanlarına yaklaşır. Kendini tanıtır ve dergâhı merak
ettiğini, nasıl zikir edildiğini izlemek için geldiğini söyler.
Mevlevî ve Bektaşî erenleri başlarlar adama çeşitli nasihatlerde
bulunmaya, her biri kendi yolunu mümkün olan en tatlı dille anlatmaya
çalışırlar.

Zavallı adam bir yandan onları dinlerken, bir yandan da gözleri
onların giydikleri giysilere takılır. Mevlevî'nin giydiği kıyafette
kollar o kadar geniş ve uzundur ki hem içine üç kişinin birden kolu
sığabilir, hem de uzun olduğu için yalnızca kolları değil, elleri de
örtmekte, kapatmaktadır. Bektaşî'nin giydiği kıyafette ise tam tersi
bir durum vardır. Elbisenin kolu daracıktır, neredeyse tene
yapışmıştır; üstelik kısa olduğu için, eller ta bileklere kadar
açıktır.

Bu duruma hayret eden adam, sebebini öğrenmek ister. Büyük bir
merakla, önce Mevlevî'ye sorar: "Pirim, kıyafetinizin kolları neden o
kadar geniş ve uzun? Bunun özel bir sebebi var mı?"

Mevlevî hiç beklemediği bu soru karşısında oldukça şaşırır. İki kolunu
da biraz yukarıya kaldırır, sonra ellerini birleştirerek kollarını
daire şekline getirir ve şöyle der: "Evet, özel bir sebebi vardır.
Çünkü biz insanların günahlarını, ayıplarını, kusurlarını örteriz.
Başkaları görmesin diye üzerini kapatırız."

Yanıttan oldukça hoşnut olan adam aynı merakla bu kez Bektaşî'ye
döner: "Peki siz, pirim? Sizin kıyafetinizin kolları neden bu kadar
dar ve kısa? Siz insanların günahlarını ve ayıplarını örtmez misiniz?"

Bektaşî kendi kollarına bakar, birkaç saniyelik bir dalgınlıktan sonra
gülümser ve adama bakarak şöyle der: "Biz mi? Bizim geniş kıyafetlere
ihtiyacımız yoktur. Çünkü biz insanların günahlarını ve kusurlarını
görmeyiz."