Firak Vurdu Can Evımden!‏

***
Tenhadayım… Yine tenhadayım…

Efendisinden kaçan bir köleyim ve yanıyorum ırak zemherilerde…

Ben kimim, nerdeyim? Bu yabancılar da kim ?

Neredesin ey İbrahim(as)’in duası ?

Ben ateşsiz yanıyorum, niye ?... Ve neden İbrahim(as)’i yakmaz ateş ?...

Yoksa ateş de mi anladı; aşkımı sattığımı ?

Sakın bana ateşin, aşk olduğunu söylemeyin !... Yanarım yoksa…

…

Ben körpe bir neferiyim bu çelebi aşk kervanının…

Çok fazla olmadı, kat ettiğim yol; ama asırların yükü var omzumda.

Ve ben kıtaların kirine bulandım, bu kadarcık ömrümde…

Çamur yedim, bataklık diplerinde… Kir yedim…

Hayat çürüttüm ve ayak sürüdüm mehtaplı bir gecede, aşk yollarında…

Bundandır işte, hüzün yüklü bir hamalım; çirkef asrının ahtapot kollarında…

…

Dizimde uyuttuğum Yakup (as) hala ağlar Yusuf (as)’una; ben en öksüz ninnilerle bağrımı paralarken.

Hayalimde hep vuslattır gezip duran ama, Zekeriya (as)’nın duasına bile sığmıyor günahlarım.

Ve değince isyanımın közüne, avuçları Meryem (as)’in; o mübarek elleri yanıyor… ben, hepten yanıyorum…

Ne ki ben, batık bir sandalım, Yunus (as)’un fırtınalı denizinde…

Ne ki ben, kayıp bir umudum, yarenler mağarasının kuytu köşelerinde…

Öyle ki ben, cürmünü dağlara yüklemiş; dağları da dağlara yüklemiş; onları da belalı başına yüklemiş, sefil bir yolcuyum, dünya gezegeninde

Ne aşk tanıyor beni, ne de ben tanıttım kendimi, bir tanışma faslında, sevgiliye…

Öyle çaresizim işte, şehrin izbe sokaklarında…

Öyle umarsız, öyle aşksızım işte, firakın netameli sahillerinde…

“ben annemin rahmine düştüğüm günden beri”

Ne yanabiliyorum erkekçe aşkımın tandırında, ne de yangınsız yaşayabiliyorum sevdanın gülzarında…

Bilmem ki nasılım, niceyim ben, sevgilinin nazarında?...

İşte bu benim; kırık sazım, yanık avazımla, perişan; firakın ahu zarında…

…

Vuslat vermesen de ey yar; sebat ver bari !

Kırılmasın mazlumların artık, her bahar umutları.

Mihrabi secdelere koyduğum alnıma, hicabın izi düştü.

Bin ahla kanayan yüreğimi koydum tevbe fırınına.

Bir tevbelik nefes ver rabbim !

İçimdeki volkanı haykıracak bir ses ver!

Aşkında yanacak heves ver !

Her vuslatın mekânı, âşıkların son durağı, neşvedar bir Firdevs ver !

amin.