Son nefeste iman‏

İslam büyükleri son nefeste imansız gitmekten çok korkmuşlardır. Büyük veliler bile son nefeste imansız gitme endişesi taşımışlardır. Bunun için de bütün ömürleri boyunca imanla gitmek için çalışmışlardır.

Hükümdarın biri büyük bir şehri fetheder. Usul gereği bu şehrin en büyük kilisesi cami haline getirtilir. Açılışını yapmak üzere ilk Cuma namazına da bu hükümdar gelir. Zamanın en büyük alimi imamete geçer. Padişah namaza durmak üzere iken abdesti bozulur. Tabii ki abdestsiz namaz kılamaz! O kalabalıkta dışarı çıkması da mümkün değildir. Çaresizlik içinde ne yapacağını düşünürken, yanındaki zat, halini anlar keramet gösterir, cübbesini tek eliyle açar. Padişah bir de bakar ki, orada hazır duran bir çeşme var. Hemen abdestini alır, imama yetişerek namaza durur.

Ertesi gün padişah Cuma namazını kıldıran imam ile karşılaşır. Kendisinden dua ister. O zat da, "Cenabı Hak sana iman selameti versin!" diye dua eder. Padişah, biraz şaşırır. Neden şaşırdığını anlayan o âlim zat, "Uzun bir dua bekliyordun değil mi?" dedikten sonra, "En kıymetli dua budur. Dün, sana keramet göstererek, abdest almanı sağlayan zat akşam imansız vefat etti" der.

İslam alimlerince son nefeste imansız gitmeye sebep olabilecek bazı günahlar şöyle bildirilmiştir:

Kuran ve sünnet itikatına göre iman etmemek

Allah'ın emirlerini ve yasaklarını öğrenmemek

Kendini beğenmek, diğer müslümanları aşağı görmek

Dünya malına, makamına, şöhretine düşkün olmak

İnsanlara, hayvanlara, kendine zulüm ve eziyet etmek

Allah'a ve iyilik gelmesine sebep olanlara şükretmemek

Beş vakit namaza önem vermemek

Faiz alıp vermek

Fuhuş,şehvet, içki ve kumara düşkün olmak

İmansız ölmekten korkmamak