cebrail a.s.üzüntüsü....

Teberani şu hadisi anlatır:

Allah’ın selamı üzerine olsun, Hazret’i Cebrail adeti hilafına, sallu aleyhi ve sellem Efendimiz’e vakitsiz bir zamanda gelir Efendimiz ayaga kalkarak Cebrail’i karşılar ve ona, Ey Cebrail rengin soluk ve değişik olduğunu görüyorum der Cebrail, Allah, cehennem körüklerinin çekilmesini emredince (durumu) bildirmek üzere sana gelmiş bulunuyorum der Efendimiz Cebrail’e,ey Cebrail bana cehennemin sıfatı ve durumunu bildir,ateşi anlat der

Cebrail anlatır: Hak Teala cehennemin tutuşturulması icin emir verdi Bin seneden beri cehennem yanmaktadır, ve beyaz bir renk almıştır İkinci defa tutuşturulması için emir verdi, rengi kırmızıya dönüncye kadar bin sene yanıp durdu Sonra yine bin sene daha cehennem tutuşturulmuş böylece rengi siyaha dönmüştür Bugün cehennem karanlık ve siyah bir durumdadır Kıvılcımları dahi ortalığı aydınlatamazalevi de görünmeden sürüp gider

Ey Muhammed! Hak peygamber olarak seni gönderene and icerimki, cehennemden bir iğne deligi genişliğinde dünyaya karşı bir bir delik açılmış olsa, yayilacak sıcaklık, dünyanın bütün halkını bir anda öldürebilir Yine seni Hak peygamber olarak gönderene and icerim ki , cehennem hazinelerinden (hizmetkarlarından) biri dünyaya çıkmıs olsa, onun cirkin yüzünü gören ve pis kokusunu koklayan bütün dünya halkı, korkusundan ölürdü Ve yine seni ,Hak peygamber olarak and icerim ki, Allah’ın kitabında yazılı olan cehennem zincirinden bir zincir, dünyanın dağlarına bırakılmış olsa o dağlar ve yerler dünyanın içine çökmüş olur

Sallu aleyi ve sellem Efendimiz Cebrail’e; yeter ey Cebrail, kalbim bu anlattıklarına, dayanamayarak ölecek bir duruma geldi, buyurur Bunun üzerine Cebrail ağlar Efendimiz kendisine neden ağladıgını sorar ve ona,senin makamın ve yerin bellidir der Cebrail; nasil ağlamayayım ki, belki de Allah’ın yanındaki yerim o yer olmaya bilir Nasıl ağlamayayım ki, zamanın iki tavus meleği olan Harut ile marut’un başına gelenler, benimde başima gelebilir der Otururlar, her ikiside ağlamaya başlar

Ilahi bir ses onlara, Ey Cebrail, Ey Muhammed! Ben Hak Taala, her ikinizin de asi olmayacağınıza teminat vermiş bulunuyorum buyurur Bu söz üzerine Cebrail yükselerek ortadan kaybolur

Sallu aleyi ve sellem Efendimiz de dışarı çıkar, ensardan biri topluluğa uğrar Bunların oyalanıp güldüklerini gören Efendimiz onlara, arkanızda cehennem bulunduğu halde bakıyorum sizler gülmektesiniz Şayet sizler benim bildiğimi bilmiş olsaydınız, az güler çok ağlardınız, yiyip içtikleriniz boğazınızdan kolay gecmezdi, yollara çikar Allah’a seslenir, dua ederdiniz buyururlar